BENİM MUTSUZ ÇOCUKLUĞUM

Benim mutsuz çocukluğum, bulanık

Bir asık yüz gölgesinde titreyerek

Baba korkusuyla geçti.

Sevinç bile sert eserdi odalarda

Susmak saygı, gülmek ayıp, izinsiz

Konuşmak en büyük suçtu.

İlkyazımda filizimde dalımda

Çocuk kusurlarımda, çocuk suçlarımda

O rüzgar yıllarca, yıllarca esti.

Sanki üzerimden yeryüzü geçti

Gövermedi gövermiyor bir türlü

Yüreğimde ezilen yaşam tutkusu.

(Alıntıdır)